Bruikbaar

Het toepassen van URI’s houdt in dat je unieke webadressen gebruikt om naar termen te verwijzen. Deze URI’s maken het mogelijk om informatie over die termen te koppelen en te delen, waardoor erfgoedobjecten beter vindbaar en herbruikbaar worden.
URI’s zijn unieke identificaties van digitale bronnen, zoals een term in een thesaurus. Ze zijn vergelijkbaar met website-adressen, maar ze kunnen ook verwijzen naar andere soorten digitale objecten.
Het Termennetwerk gebruikt gestandaardiseerde termen, wat betekent dat er afspraken zijn gemaakt over welke termen er gebruikt worden en hoe ze gedefinieerd zijn. Dit zorgt voor consistentie en helderheid. In de praktijk betekent dit dat je in je collectieregistratiesysteem de URI van een term uit het Termennetwerk toevoegt aan een veld dat specifiek bedoeld is voor terminologie.
Voordelen: Hierdoor kunnen erfgoedobjecten beter vindbaar worden gemaakt via de termen die ermee verbonden zijn. Het wordt mogelijk om informatie over termen (zoals definities, relaties met andere termen, etc.) gemakkelijk te delen en te hergebruiken. Computers kunnen de termen beter begrijpen en verwerken, wat leidt tot meer mogelijkheden voor geavanceerde zoekfuncties en automatische verwerking van informatie.

Persistent identifiers (PID’s) genoemd, zijn unieke codes die aan digitale objecten worden toegekend, zodat deze altijd vindbaar blijven, ook als de locatie of naam van het object verandert. Ze zijn vergelijkbaar met een ISBN-nummer voor boeken, dat altijd naar hetzelfde boek verwijst, ongeacht de uitgever of de winkel.
Waarom zijn ze belangrijk? Door de unieke code blijft de link naar het object geldig, zelfs als de website of opslaglocatie verandert.
Duurzame toegang: Ze zorgen ervoor dat informatie altijd toegankelijk blijft, wat essentieel is voor archivering en het behoud van digitaal erfgoed.
Verbeterde vindbaarheid: Objecten zijn gemakkelijker te vinden en te citeren, omdat de PID altijd naar de juiste bron verwijst.
Integratie met andere systemen: PID’s zorgen ervoor dat objecten correct worden geïntegreerd in andere systemen, ongeacht de locatie of naam.

 IIIF is een set internationale afspraken (standaarden) die het makkelijker maakt om digitale afbeeldingen en bijbehorende informatie, zoals metadata, te delen en te gebruiken tussen verschillende organisaties, zoals musea, bibliotheken en archieven. Het zorgt ervoor dat je afbeeldingen van verschillende bronnen op een uniforme manier kunt bekijken, bewerken en integreren in andere systemen. 

Stel je voor dat je een verzameling oude foto’s hebt, en je wilt deze graag online delen met andere mensen. IIIF zorgt ervoor dat je die foto’s op een gestandaardiseerde manier kunt aanbieden, zodat ze op verschillende websites en in verschillende programma’s kunnen worden gebruikt. 

Manifest: Elk digitaal object (zoals een foto, schilderij, kaart, etc.) dat beschikbaar is in IIIF, heeft een “manifest URL” (Uniform Resource Locator – de unieke bron op internet). Deze URL is een soort sleutel die toegang geeft tot de informatie over het object, zoals hoe de afbeelding er uitziet, hoe deze is opgebouwd (bijv. volgorde van pagina’s in een boek), en welke metadata erbij horen (zoals de titel, auteur, datering, etc.). 

Er zijn speciale tools (zoals viewers en bewerkingsprogramma’s) die deze manifest URL’s kunnen lezen en gebruiken. Zo kun je de afbeeldingen bekijken, vergroten, verkleinen, annoteren, en ze zelfs in andere toepassingen integreren. 

Het gaat om het toegankelijk maken van erfgoedgegevens op een manier die zowel voor machines als voor mensen makkelijk te begrijpen en te gebruiken is. Dit houdt in dat erfgoedinformatie wordt gestructureerd en verbonden met andere relevante bronnen op het web, waardoor het makkelijker vindbaar, bruikbaar en begrijpelijk wordt.
Daarnaast is het ook goed te beseffen dat kwaliteit van je data een rol speelt bij het delen van je collectie met andere collecties. Gebruikers vinden het fijn als je eenduidige informatie weergeeft waarvan de bron betrouwbaar is.
Linked data is een set van principes en technieken om gestructureerde gegevens op het web te publiceren en te verbinden. Het maakt het mogelijk om data te koppelen aan andere datasets, waardoor een rijkere context ontstaat en de data beter vindbaar en herbruikbaar wordt.
Linked data maakt gebruik van gestandaardiseerde formats om erfgoedinformatie te structureren.
Koppelingen: Er wordt gebruik gemaakt van links (relaties) tussen verschillende objecten en datasets om de informatie te verbinden en context te creëren.
Open licenties: Linked data wordt vaak gepubliceerd onder open licenties, zodat de data vrijelijk kan worden hergebruikt en gedeeld. Dan spreken we over Linked open data (LOD).

Het gaat om het toegankelijk maken van erfgoedgegevens op een manier die zowel voor machines als voor mensen makkelijk te begrijpen en te gebruiken is. Dit houdt in dat erfgoedinformatie wordt gestructureerd en verbonden met andere relevante bronnen op het web, waardoor het makkelijker vindbaar, bruikbaar en begrijpelijk wordt.
Daarnaast is het ook goed te beseffen dat kwaliteit van je data een rol speelt bij het delen van je collectie met andere collecties. Gebruikers vinden het fijn als je eenduidige informatie weergeeft waarvan de bron betrouwbaar is.
Linked data is een set van principes en technieken om gestructureerde gegevens op het web te publiceren en te verbinden. Het maakt het mogelijk om data te koppelen aan andere datasets, waardoor een rijkere context ontstaat en de data beter vindbaar en herbruikbaar wordt.
Linked data maakt gebruik van gestandaardiseerde formats om erfgoedinformatie te structureren.
Koppelingen: Er wordt gebruik gemaakt van links (relaties) tussen verschillende objecten en datasets om de informatie te verbinden en context te creëren.
Open licenties: Linked data wordt vaak gepubliceerd onder open licenties, zodat de data vrijelijk kan worden hergebruikt en gedeeld. Dan spreken we over Linked open data (LOD).